Prolog

 Las nocą może jest niebezpieczny, ale za to jaki piękny. Mama wiele razy mówiła mi, żebym nigdy tu nie przychodziła, jednak teraz się zbuntowałam. W końcu mam już piętnaście lat, umiem o siebie zadbać. 

 Lekki wiaterek rozwiewał moje jasne włosy i delikatnie muskał moją rumianą twarz. Słyszałam cichy szelest liści, spowodowany moim stąpaniem. W powietrzu unosiła się piękna woń natury i tajemniczości. 

 Nagle poczułam mocniejszy świst powietrza wokół mnie. Moje nozdrza drażniła kwiatowa woń, która przybyła wraz ze zjawiskiem. 

 Coś szturchnęło moją dłoń. Choć tego nie widziałam, to mogłam przyrzec, że na wierzch wydostała się moja krew. Fala strachu zalała moje ciało. Pewnie mi się zdaję, jednak wole wracać. Zrobiłam jeden krok wstecz i plecami przyległam do drzewa. Mocne palce ścisnęły moje gardło i wbiły paznokcie w skórę. Chciałam krzyczeć, lecz nie mogłam się odezwać.

- Witaj. Czekałam na Ciebie. - Usłyszałam cichy, damski głos, tuż nad moim uchem.

- Co chcesz? - Wychrypiałam.

 Nie mogłam złapać oddechy, ponieważ ucisk się wzmacniał. Powoli traciłam wzrok, a wszelkie dźwięki cichły.

- Ciebie. - To ostatnie co słyszałam. 

 Potem, ból zalał moje ciało. 

 Choć zdarzyło się to 129 lat temu, ja pamiętam to zdarzenie, jak wczoraj. Ciekawe jakby potoczyło się moje życie, gdybym posłuchała rodzicielki? 

 Jestem jak róża. Wabię śmiertelników wyglądem, zapachem, delikatnością aby wbić im moje kolce prosto w serce. Jestem wampirem. 

 Pozwolę sobie opowiedzieć o mojej osobie, a raczej moich cechach. Moja skóra jest miękka i ciepła, lecz w rzeczywistości niezniszczalna. Mój głos jest jak najpiękniejsza melodia grana osobiście przez Apolla. Moje oczy potrafią zmieniać kolor, aby przyciągnąć uwagę ofiary. Potrafię podnosić samochody jedną ręką, przebiec mile w parę sekund, poruszać się bezszelestnie. Kiedy promienie słoneczne muskają moją skórę, kły się pokazują. Dlatego wolę zacienione miejsca. Każdy wampir ma dwa dary. Jak na razie odkryłam tylko jeden, ponieważ jestem jeszcze młoda. Co to jest? Samokontrola. Moi bracia i siostry nie potrafią na dłuższą metę żyć w śród ludzi. Mnie to nie dotyczy.
 Jestem Mia i myślałam, że nic nie może mnie zniszczyć. Z czasem przekonałam się, jak bardzo się myliłam.